SETA (Studencka Elipsa Turystyczno-Artystyczna) – grupa na ogół muzyczna, wykonująca utwory artystyczne o charakterze turystycznym. W 2002 roku grupa otrzymała Certyfikat Wytwarzania Piosenki Studenckiej i Innej wydany przez Kapitułę Certyfikacji Komisji Znaków Giełdowych.
Biogram
Jest rok 1976. W akademiku „Szklany dom” przy ul. Świdnickiej we Wrocławiu, na schodach ewakuacyjnych, grupa studentów Uniwersytetu Wrocławskiego im. Bolesława Bieruta zaczyna działać artystycznie i postanawia stworzyć zespół muzyczny. Zważywszy, że akademik jest męski, a pokoje kilkunastoosobowe – znaczenie schodów ewakuacyjnych jest tu nie do przecenienia. Przy UWr działa Klub Turystyczny o swojsko brzmiącej nazwie SETA (Studencka Elipsa Turystyczno-Artystyczna), a czwórka studentów to członkowie Klubu: Stanisław Gola, Stanisław Korzępa, Andrzej Mróz i Jolanta Romańska.
Zaczynem szlachetnego pomysłu staje się fakt wejścia przez Stanisława Golę w posiadanie gitary SUZUKI, w kolorze czerwonym, prosto z Francji (stan posiadania trwa do dziś). Artystyczny człon nazwy Klubu zostaje potwierdzony, a zespół w grudniu tego samego roku prezentuje swoje pierwsze piosenki „Pod Czantorią” i „Niziutkie niebo” na Środowiskowym Przeglądzie Piosenki Turystycznej w „Pałacyku”. SETA wygrywa przegląd.
Po pierwszym sukcesie zespół zdobywa wyróżnienia na przeglądach piosenki studenckiej Yapa i Bazuna. Po Giełdzie Piosenki w Szklarskiej Porębie w roku 1977 do zespołu dochodzą: Basia Piotrowska, Staszek Rogowski, a następnie Tereska Kaczmarek, Jola Szczerbik oraz Kuba Chmielewski, Kaziu Nowiński i Wiesiek Zyk.
SETA ma już w swym repertuarze wiele własnych piosenek, chętnie sięga również do tekstów klasyków poezji polskiej. W roku 1978 w zespole pojawia się Andrzej Wierzbicki. Jego piosenki, jak również piosenki autorstwa Andrzeja Mroza i Staszka Goli, wraz z charakterystycznym brzmieniem gitary Staszka Rogowskiego tworzą swoisty, rozpoznawalny charakter grupy.
W roku 1979 zespół wygrywa wszystkie przeglądy piosenki studenckiej i turystycznej, m.in. Yapę, Giełdę w Szklarskiej Porębie, Bakcynalia, a na Bazunie wyśpiewuje Rajdową Piosenkę Roku („Zimowy wiatr”). W maju roku 1980 zespół bierze udział w Rejsie Zwycięstwa Odrą – z Wrocławia do Szczecina – i w Szczecinie gra ostatni koncert.
Przez wiele lat SETA nie pojawia się na scenach, ale jej piosenki żyją na szlakach, w schroniskach, przy rajdowych ogniskach, wśród wiernej publiczności i wielbicieli piosenki turystycznej. Szczególnie wśród studentów i weteranów Akademickiego Klubu Turystycznego Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
AKT Wrocław to rajdy i piosenka turystyczna. Tu działały m.in. takie zespoły jak Sztamajza, FART czy AKT-Wrocław. Piosenki SETY wędrują z AKT po Gorcach, Beskidach i Karkonoszach. Pod koniec lat 80-tych piosenki SETY znów zaczynają pojawiać się na scenach studenckich (zwłaszcza w Szklarskiej Porębie na Giełdzie, której organizatorem od roku 1989 jest AKT AR).
W roku 1989 powstaje płyta „Idę w góry cieszyć się życiem”, na której znajdują się archiwalne oraz studyjne nagrania przebojów turystycznych. W nagraniach w studiu w Jeleniej Górze biorą członkowie wspomnianych zespołów.
SETA w zmiennym składzie (wywodzącym się z takich grup, jak: SETA, AKT-Wrocław, „Małolepsi”, FART) pojawia się coraz częściej na Yapie, Bazunie i innych przeglądach. Repertuar zostaje wzbogacony utworami tych właśnie grup (m.in. „Hulajnoga” autorstwa Ryszarda Żarowskiego, „Pozdrowienie” Krzysztofa Mizgalskiego).
W sierpniu 2002 roku na Giełdzie Piosenki w Szklarskiej Porębie ma miejsce niezapomniany koncert „Seto-lecie SETY”, którego gośćmi są m.in. Wolna Grupa Bukowina, Stare Dobre Małżeństwo, Bez Idola, Mikroklimat, Jerzy Filar i Nasza Basia Kochana. Koncert trwa do rana, a najczęściej powtarzają się życzenia „Sety lat!”.
W roku 2007 zespół nagrywa płytę, która stanowi bogaty wybór piosenek SETY i Andrzeja Wierzbickiego (m.in. Beskid, Ballada o Św. Mikołaju, Przerwa w podróży, Modlitwa wędrownego grajka, Zachód, Wody tatrzańskie). Są tu również piosenki grup, których członkowie stanowią obecny trzon SETY. Są też piosenki, które przychodziły do zespołu z kimś, kto pojawił się w zespole na czas jakiś („Pamiątka ze spływu” czy „Jesienna dziewczyna”). Są i te piosenki, z którymi zespół bardzo zaprzyjaźnił się przez lata, a one z zespołem. Do tych z pewnością należą „Zgubione marzenia” Wojtka Jarocińskiego i „Niezapominajka” Krzysztofa Szczuckiego.
Obecny skład zespołu: Beata Jelonek, Stanisław Gola, Wojtek Krasecki, Krzysztof Mizgalski, Andrzej Mróz, Kazimierz Nowiński i Stanisław Rogowski. Od czasu do czasu na scenie pojawia się Zuzia Mizgalska (obecnie zespół Just Friends Band) i Kuba Jelonek (obecnie zespół Shantażyści).
